با تلاشکران عرصه سلامت سیستان / شماره ششم خرداد ماه ۱۴۰۰

هوالشافی
به سراغ یکی از مدافعان سلامت در بیمارستان سینا زابل رفتیم تا بشنویم از کرونا ، حس و حال خادمان مردم در این بیمارستان و سختیهایی که در راه بهبودی بیماران متحمل می شوند اما با افتخار همچون رزمندگان هشت سال دفاع مقدس ایثار می کنند .
 بخوانیم این گفنگوی خودمانی را با یک پرستار ...     
                                                                                                                                 خرداد 1400
روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی زابل 

لطفا خودتان را معرفی کنید؟
بنام خدا قبل از هرچیز گرامی میدارم یاد و خاطره تمامی شهدای مدافع سلامت رو بخصوص شهدای همکار و هم رشته ای خودم. شهدای جامعه پرستاری که عزتمندانه آبروی پرستار و پرستاری را در این آزمونِ سخت حفظ کردند و خداقوت میگویم خدمت تمام پرستاران زحمتکش در سرتاسر ایران بخصوص همکاران عزیزم در دانشگاه علوم پزشکی زابل.
بنده جواد یعقوبی 35 ساله کارشناس پرستاری و هم اکنون شاغل در دانشگاه علوم پزشکی زابل بیمارستان سینا بخش icu تنفسی میباشم.

چه سالی و چگونه استخدام شدید؟
از سال 89 در بیمارستان امیرالمومنین زابل مشغول به فعالیت میباشم و سابقه کار در بخش های pccu و ccu را دارم. از اسفند سال 98 بعد از شروع اپیدمی بیماری کرونا در بخش icu تنفسی در بیمارستان سینا مشغول خدمت رسانی ب بیماران کرونایی هستم.

پرستاری یعنی چه؟ شما چگونه پرستاری را تعریف میکنید.
پرستاری یعنی هم دردی کردن با درد مردمانی ک شاید هیچ وقت حتی درد تو را نبینند.
پرستاری کردن یعنی صبوری کردن در برابر همه سختی ها و همه دردها و پرستار کسی است ک هم خودش صبوری میکند و هم به بیمارش می آموزد چگونه صبوری کند و چگونه این تهدیدِ بیماری را به فرصتِ شاکر بودن تبدیل کند.

از حس خود نسبت به بیماران، نقش شما در کاهش درد و بهبودی انها حرف بزنید؟
تلاش همه پرستاران بهبودی وضعیت روحی و جسمی بیمار است که به نوبه خود باعث بهبود وضعیت خانواده فرد هم میشود. خلاصه پرستاری شاید این باشد ک هر پرستار سعی دارد  به اندازه خودش اندکی درد را از دوش بیمار و خانواده اش بردارد.

بیشتر از 15 ماه است که بحران کرونا درگیر شده ایم. روزهای اول کرونا و یک پرستار
روزهای به شدت پر استرس و سختی بود بیماریِ ناشناخته و از طرفی با مرگ و میر قابل ملاحظه، باعث نگرانی همه افراد جامعه شده بود و قطعا در راس افراد جامعه، کادر درمان نگران ترین بودند. نگران خود و خانواده خود و البته نگران هم شهریانشان. واقعا چالش سختی بود و البته هست.

چی شد ک در بیمارستان سینا و خدمت بیماران کووید 19 هستید؟
اسفند سال 98 من پرستار ccu بودم. با شیوع کرونا من جزو اولین نفراتی بودم که برای بیمارستان سینا انتخاب شدند. بدلیل اینکه فرزند شیرخوار 40 روزه ای داشتم نگرانی و اضطراب ناشی ازین قضیه را با مسئولین در میان گذاشتم ک البته موافقت نشد. باتوکل بخدا و با نیت خدمت به یک مسلمان در سینا مشغول ب کار شدم..آن زمان طبق نظر مسئولین نیروهای بخش کرونا هر یک ماه جابجا میشدند اما من به صورت داوطلبانه با دفتر پرستاری بیمارستان صحبت کردم و نیروی داوطلب بیمارستان سینا شدم وتا امروز توفیق خدمت در سینا را دارم.
مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را؛ چو جان خویشتن دارم

ایا بین بیماران کووید 19 با سایر بیماران تفاوتی وجود دارد؟
البته. بیمارانی ک قبل از هر چیز استرس و نگرانی زیادی دارند و از طرفی هم بخاطر قدرت سرایت آن، کسی هم نمیتواند از فرد خیلی مراقبت کند بیرون از بیمارستان . معمولا خود بیمار می ماند و معدود افراد خانواده که همه آنها هم با توجه به ناشناخته بودن این بیماری نگرانی های زیادی دارند. جدای از مساله روحی و روانی آن، بیماری کرونا زجر تنفسی خیلی زیادی دارد ک ب شدت بیمار را آزار می دهد.

از پایان شیفت و رفتن ب خانه و توصیه های بهداشتی حرف بزنید؟
شاید پراسترس ترین قسمت کار با بیماران کرونایی همین باشد. مخصوصا همکارانی ک پدر و یا مادر سالمند داشتند و یا یکی از اعضای خانواده آنها دارای بیماری خاصی باشد. در طول این مدت بعد از هر شیفت کاری وقت زیادی صرف ضدعفونی کردن بدن و البسه و وسایل شخصی میکردیم ک اگه شیفت های سنگین و پرکار و خستگی ناشی از ان را را هم به این مساله اضافه کنیم متوجه عمق فاجعه خواهید شد.

*از بیماران کووید ،حس و حال و روحیه آنها سخن بگویید؟
روزهای عجیبی هست. از درد و رنج جسمانی بیماران که بگذریم؛ حس و حال و نگرانی های آنها در مورد بیماریِ خودشان و یا اتفاقات پیش بینی نشده یِ خانواده شان مورد بارز این روزها بود. 
گاها خانواده هایی بودند ک دسته جمعی بستری شدند و هر کدامشان نگران حال آن یکی...
درد و رنج خانواده ها و همراهیان هم یک طرف ماجرا است. از طرفی باید از خود مراقبت کنند و از طرفی عزیزانی دارند که نگران حال او هستند.
چندین مورد داشتیم ک از یک خانواده چند نفر در مدت زمان یک هفته ویا کمتر فوت شده اند و شرایط واقعا عجیبی برای بعضی از این خانواده ها پیش آمد.
خداوند تمام اموات را بخصوص تمام عزیزانی ک با این بیماری از بین ما رفتند بیامرزد و روحشان شاد باشد و به خانواده همه شان صبر عنایت کند. امتحان واقعا سختی است دعا کنیم همه یِ ما از این آزمون آخرالزمانی سربلند بیرون بیاییم.

خودتان و همکاران ب کووید 19 مبتلا شده اید؟ چه سختی هایی کشیده اید؟
بله تقریبا 80 درصد همکاران حداقل یکبار مبتلا شده اند و درتمام این موارد نگرانی اعظم همکاران، خانواده هایشان بود. بیماری مرموزی ک پرستار همه شکل آنرا دیده است حتما برای خود پرستار نگران کننده تر میشود بخصوص پرستار icu ...
ماهمکارانی را داریم ک بعد از درمان؛ همچنان علامت های ریوی دارند و بعضی از عوارض کرونا برایشان باقی مانده است. که امیدوارم مردم و مسئولان این روزها و این جوانان را فراموش نکنند.

از مسئولان چ توقعی دارید؟
کادر درمان قشر زحمتکش و صبوری است و این بیماری کرونا بخوبی نشان داد که جوانان کادر درمان، چگونه شیرمردان روزهای سخت اند. حتما مسئولان این روزها را دیده اند. امیدوارم این روزها فراموش نشود و همکاران کادر درمان در روزهای سخت زندگی شان بتوانند پشتوانه ای بنام مسئولین را داشته باشند. جوانان این مرز و بوم مردان روزهای سخت اند؛ همانگونه که روزگاری انقلاب کردند و یا 8 سال دفاع مقدس را پیش بردند و بعدها با فرماندهی انسان عظیمی چون حاج قاسم، مدافعین حرم اهل بیت و حریم ایران عزیز شدند؛ امروز هم پرستاران و پزشکان، مدافعین سلامت و تندرستی مردم اند. ما با اعتقاد راسخ به این آیه شریفه (( و یرزقه من حیث لا یحتسب )) مطمئنیم ک هنوز هم مسئولانی هستند ک مدافع معیشت مردم شوند و شرایط اقتصادی و رفاهی ایران را نجات دهند.

*آرزوی شما رسیدن به چه روزی است.
اللهم عجل لولیک الفرج

توصیه شما ب همراهان بیماران کرونایی و غیر کرونایی چیست؟
قبل از هر چیز رعایت پروتکل ها و کاهش تجمعات فامیلی و خانوادگی از هر چیز مهم تر است که موج چهارم کرونا تقریبا به همه ثابت کرد که قسمت اعظم مبتلایان ،درگیری های ناشی از تجمعات خانوادگی و فامیلی بود. البته افراد مبتلا هم نیاز به روحیه دادن دارند ک حتما همراهان و خانواده آنها باید مدنظر داشته باشند. اعتماد به کادر درمان بی شک کمک شایانی به روند بهبود بیماری آنها می کند. در کل بهترین درمان پیشگیری است. رعایت تمامی پروتکل ها بخصوص ماسک و شستن دستها توصیه اکید ما به همه مردم هست.

از خاطرات خود برای ما بگویید.
بعد از یازده سال سابقه کاری شاید این مدت در کنار تمام سختی ها و مشکلات و گذراندن روزهای طاقت فرسا و ناامید کننده بهترین خاطره یِ دوران خدمتم هست. کارکردن در کنار شیرمردان و زنانِ فداکاری که بی واهمه و شجاعانه به نبرد این بیماری منحوس رفتند واقعا لذت بخش و درس آموز بود. بهترین خاطره پیدا کردن دوستان با اخلاصی هست که بدون هیچ چشم داشتی و فقط بخاطر رضایت خدا و راحتی خلق این سختی ها را ب جان خریده و خود را در معرض مرموز ترین و پیچیده ترین پدیده حال حاضر جهان قرار می دهند و با توکل بخدا و استعانت از الگوی صبر حضرت زینب کبری (س) بدنبال رد پایِ شیر مردانی چون سردار دلها ، آهسته ولی مطمئن گام بر می دارند تا با همان نیتِ آن شهید بزرگ و برای رضایِ خدا، باری از دوش مسلمانی بردارند و کمکی در ساخت بنای انقلاب بکنند؛ امید آنکه در درگاه ایزد منان مقبول واقع شود. داشتن چنین دوستان و همکارانی برای من مایه مباهات و فخر است. 
رقص و جولان بر سر میدان کنند
رقص اندر خون خود مردان کنند
چون جهند از دست خود دستی زنند
چون رهند از نقص خود رقصی کنند

حرف آخر...
اول از همه دست پدر و مادر عزیزم را می بوسم که همیشه در قبال آنها کوتاهی و کم لطفی کرده ام و نتوانسته ام آنچنان ک باید، الطاف بی دریغ شان را جبران کنم و همیشه شرمنده صبوری هایشان هستم. در مرحله بعد سر تعظیم در برابر صبوری های همسر بزرگوارم فرود می آورم و همیشه قدردان زحمات و محبت های ایشان هستم. حتما خداوند باری تعالی جزای خیر به ایشان عطا خواهد کرد. اگر صبوری های همسرم و فرزندان عزیزم نبود توفیق خدمت نداشتم وهمیشه بابت داشتن خانواده ای این چنین همراه و همگام، خداوند را شاکرم.
امید انکه روزهای بهتری داشته باشیم بدور از کرونا...
از شما عزیزان هم بابت این محبتی ک بنده داشتید سپاسگذارم و امیدوارم همیشه سلامت و تندرست باشید.